De schilderijen van Julie De Bleeckere zijn niet onder één en dezelfde noemer te plaatsen. Haar werk heeft echter een vertakking zonder al te ver van hetzelfde thema af te staan.

Stille, mystieke rotsen, de vergankelijkheid van een stapel op elkaar gestapelde schedels, lege en eenzame ruimtes: het zijn beelden die zich keer op keer herhalen in het werk van Julie De Bleeckere. Anderzijds zijn er haar eerder conceptuele sociaal getinte schilderijen: een pistool op een bord, een gifgroen beschermend pak, een gasmasker, enz.

Centrale thema’s zijn keer op keer het gebrek aan menselijke communicatie en interactie, leegte, gelaten eenzaamheid, evenals de bijna ironische dualiteit tussen bescherming en dreiging.

In de loop der jaren heeft de kunstenaar haar eigen authentieke schrift aangenomen. Magere lagen overlappen elkaar en laten ruimte voor transparantie. Deze tekst lijkt op geen enkele manier geforceerd, maar ondersteunt en versterkt integendeel de gelaagdheid van zijn thema’s.

Geschreven door Wouter Verbeke zoals gevonden en vertaald op https://www.debleeckerejulie.be/.