Laurent Dierckx studeerde schilderkunst aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten in Brussel en aan de Academie van Watermaal-Bosvoorde.
Deze kunstenaar bewerkt meerdere doeken tegelijk, soms tien. De werken worden tegen de muren van zijn atelier geplaatst en raken elkaar aan één kant als de pagina’s van een enorm fotoalbum.
Hij begint met het uitspreiden van een dikke basislaag, een wit lang gekneed en verrijkt met duizend tinten, soms blauwachtig, soms groenachtig of roze. Het is de lucht, de atmosfeer, de horizon, een onbegrensde ruimte. In het onderste deel van het schilderij verschijnt dan een gelaagde band die de aarde voorstelt.
Dan verschijnen de man, de vrouw, het huishouden, de religie, archetypen die deel uitmaken van de persoonlijke mythologie van de kunstenaar. Hun aanwezigheid en vooral hun evenredige relaties drukken soms de overheersing van de natuur door de mens uit, soms de machteloosheid van laatstgenoemde tegenover een oneindig en mysterieus universum.
Deze zwakte van de mens wordt vaak gekenmerkt door de aanwezigheid van een anonieme (gezichtsloze) poppenspeler die het lot van elk van hen bepaalt. Uit een delicate organische wereld, soms boos, komen dood, seks en geweld voort.
Het resultaat is een uniek werk met dichte materialen, in voortdurende evolutie en onderhevig aan veranderingen in de dagelijkse emoties van de kunstenaar. Soms is de overbelasting zo groot dat Laurent Dierckx besluit zijn doek om te draaien en opnieuw te beginnen aan zijn onderwerp, rijk aan eerdere ervaringen.