Als reactie op ‘de kunst vervreemden van de werkelijkheid’ begon Rik Vermeersch (1949) in 1967 met het tekenen en schilderen van mensen in hun dagelijkse verschijning. Zijn onderwerpen haalt hij uit tijdschriften en kranten waarin hij mensen eerder als ‘object’ dan als ‘subject’ ziet. Bovendien is het alleen aan hem om de ‘aanwezigheid’ te doen. De ‘redding’ die zo typerend is voor zijn werk wordt dan steeds duidelijker.

Zijn tekeningen en schilderijen krijgen sinds 1970 een meer digitaal karakter. Tot grote verbazing van de schilder zelf vertoont deze techniek een analoge identiteit met de beeldstructuur van een computerprint.

Vanaf 1980 begon hij zijn teken- en schilderwerk af te wisselen met beeldhouwkunst.

Door het ‘erotische overschot’ werd de vrouw begin jaren negentig het hoofdthema van Vermeersch. Fotografie vormt de basis van zijn tekenen, schilderen en beeldhouwen. Zelf fotografeert hij zijn modellen ontdaan van zoveel mogelijk ‘subjectieven’. Ze poseren naakt, frontaal, zonder beweging en omgeving, met een gelaatsuitdrukking die sentiment afstoot.

Sinds 2006 verschijnt het model in een reële omgeving in zijn teken- en schilderwerk. Minder absoluut is nu het statische vrouwelijk naakt als hoofdmotief, zij deelt haar plek met portretten – onder meer uit tijdschriften en kranten – van bewegende of geklede mannelijke en vrouwelijke personen

Rik Vermeersch toont ons een relativerend realisme dat zich voortdurend situeert tussen de individuele fysieke vorm enerzijds en de meedogenloze, spirituele non-vorm anderzijds.

Zoals gevonden en vertaald op: http://www.rikvermeersch.be/