Het werk van Clément neemt een meer extraverte vorm aan — zijn praktijk omarmt het theatrale, het symbolische en het surrealistische. Centraal in zijn bijdrage aan deze tentoonstelling staat het personage Soupapke, een folkloristisch alter ego dat voortkomt uit lokale legende én persoonlijke verbeelding. De inspiratie ontstond toen Clément ontdekte dat Jos Depypere niet alleen galerist is, maar ook een gevierd figuur in de plaatselijke folklore. Zo werd Soupapke heruitgevonden.

Tijdens een fotoshoot voor de campagne met Bart Ramakers — die nauw verbonden is met de familie Depypere — ontstond het idee om Clément op een ongetemde ezel te laten rijden. Met opengesperde ogen stormde het dier in alle richtingen, en enkel Soupapke slaagde erin het dier even in toom te houden. De beelden die hieruit voortkwamen, roepen de sfeer op van een Vlaams middeleeuws wandtapijt. Soupapke draagt een bierfles op zijn hoofd, met een etiket dat Clément speciaal voor de expo ontwierp. Rond hem zweven een draak en een ezel met een blazoen, tegen een kleurrijke, regenachtige achtergrond.

Cléments diepe verbondenheid met de Belgische schilderkunst weerspiegelt zich in zijn bewondering voor Lionel Vincheen Pjeroo Roobjee. “Ik heb de wereld zonder Lionel Vinche nooit gekend,” vertelt hij. Vinche ontwierp en schilderde zijn geboortekaartje, en zijn vroege, verhalende en surrealistische schilderijen — vol humor — waren altijd aanwezig in het huis van zijn grootouders en ouders. Sinds Vinche’s recente overlijden, kent Clément ook de wereld zonder hem.

Zijn eerste ontmoeting met het werk van Roobjee was tijdens de Biënnale van de Schilderkunst in Deinze, waar hij zelf ook exposeerde. Hij werd getroffen door Roobjees gebruik van symbolen, abstractie en figuratie om een narratief op te bouwen. Er zit een uitgesproken Belgitude in Roobjees oeuvre, dat hem verbindt met grote Belgische kunstenaars zoals Roger Raveel, Fred Bervoets en Raoul De Keyser — een traditie waar Clément en zijn generatie zich bewust in plaatsen.