Tijdens deze weken van social distancing denkt Galerie Jos Depypere na over een manier om kunst dichter bij haar verzamelaars te brengen. Door een glimp op te vangen van het dagelijkse leven van onze kunstenaars die beperkt zijn tot hun huis en atelier, hopen we zo een denkbeeldige brug te kunnen bouwen tussen onze artiesten en verzamelaars tijdens deze vreemde tijden van Covid-19.
Wie is Giampaolo Amoruso? Giampaolo Amoruso (1961) mag dan wel Italiaanse roots hebben, maar heeft zijn hele leven in België gewoond, gestudeerd en gewerkt. Zijn passie voor glasblazen zou beginnen op het werkveld: ‘Les Cristalleries de Boussu’. Hij werd leerling van kunstenaar en ontwerper Claude Laurent in ‘l’école des métiers d’art’ van de provincie Henegouwen in Bergen waar hij in 1978 zijn diploma in glas behaalde. Gepassioneerd door de kunst van het glasblazen, begon hij zich te specialiseren in verschillende glasvormtechnieken. In 1992 vestigde hij zijn eigen atelier in Boussu waar hij zijn eigen stijl van glasblazen ontwikkelde. Sinds 1996 woont Amoruso in Deerlijk waar hij dagelijks nieuwe objecten maakt. De sculpturen van Amoruso zijn vaak kleurrijk, maar soms erg sober. Zijn gedetailleerd vakmanschap en expressionistisch ontwerp zijn kenmerkend voor de stijl van Amoruso.
Heeft de situatie uw dagelijkse leven veranderd? Op het eerste gezicht heeft de situatie mijn dagelijkse leven niet veranderd. Zoals gewoonlijk ga ik elke dag naar mijn atelier. Ik keek wel uit naar mijn tentoonstelling in het glasmuseum van Charleroi die door zou gaan in mei. Gelukkig is deze verplaatst naar september.
Kunt u ons een typische dag in uw atelier beschrijven? Rond 7u30 begeef ik me naar mijn atelier om de ovens op te warmen. Het duurt ongeveer een uur totdat deze op de juiste werktemperatuur komen. Ondertussen maak ik een ontbijt klaar voor mijn vrouw en mezelf. Vervolgens keer ik terug naar mijn atelier om aan een nieuw werk te beginnen. Dit duurt ongeveer vier uur. Rond de middag worden de ovens uitgeschakeld. Na de middag is een kort dutje van 15 minuten essentieel. Daarna ga ik terug om het koude werk voort te zetten: tekeningen op de werken en de gravure, wat meestal enkele weken duurt. Rond de avond neem ik wat vrije tijd om te ontspannen en wat muziek te spelen.
Hebben deze tijden uw visie op kunst gewijzigd? Ik reflecteer iedere dag over deze vraag. Tot nu toe heeft het mijn visie op kunst nog niet veranderd… Misschien komt dit nog, afhankelijk van hoe de situatie verder evolueert.
Gelooft u dat kunst mensen kan helpen tijdens deze vreemde periode? Natuurlijk, een samenleving zonder kunst en cultuur verandert snel tot een barbaarse samenleving.
Wat is het eerste wat u wenst te doen wanneer dit allemaal over is? Een bezoekje aan de familie en een glaasje drinken met vrienden aan een goed gevulde tafel.